کاهش خزه زدگی بر روی بدنه شناورها
موجودات زنده می توانند بر روی هر سطح جامد شناور در آب دریا چسبیده و تکثیر شوند.بعد از گذشت در حدود دو ساعت غوطه وری در آب دریا، یک لایه آلی غیر زنده بر روی سطح جامد تشکیل می شود.بعد از یک تا دو روز،یک لایه لزج باکتریایی بر روی لایه قبلی تشکیل می شود.این لایه لزج یک سد جزئی در مقابل نفوذ بین سطح مشترک جامد (فلز) و توده آب دریا ایجاد می کند.
این لایه لزج،معمولاً پیوسته نبوده و باعث افزایش میزان خوردگی موضعی می گردد، بعد از تشکیل دو تا سه لایه از خزه بر روی لایه اولیه،مقدار اکسیژن موجود در سطح کاهش پیدا خواهد کرد.با این وجود اگر لایه خزه به صورت غیر پیوسته باشد،مشابه لایه لزج عمل کرده و باعث خوردگی فلز می گردد.
موجودات به شکل اولیه خود به لایه لزج می چسبند،سپس شروع به تغییر شکل کرده و تکامل می یابند.تجمع موجودات زنده بستگی به وضعیت و شرایط محیطی همچون عمق آب،دما،شکل و سطوح شناور خواهد داشت.انواع خزه زدگی بر روی بدنه شناور به سه شکل نرم،سخت و ترکیبی تقسیم بندی می شود.
از آنجائیکه این موجودات زنده جهت ادامه حیات به مواد معدنی،گرما و مواد غذایی نیاز دارند، به سرعت بر روی سطح شناور رشد کرده و مشکلاتی از جمله ایجاد مقاومت اصطکاکی بالا به واسطه ناصافی های ایجاد شده،افزایش مصرف سوخت،افزایش دفعات پهلو گیری شناور و آسیب دیدن ماده پوشش ضد خزه بر روی بدنه شناور ایجاد خواهند کرد.
تمامی شناورها،حتی آن دسته از شناورهایی که رنگ ضد خزه،تازه بر روی سطوح آنها به کار گرفته شده است،مقداری خزه زدگی دارند.پدیده خزه زدگی زیستی بدنه شناورها به عواملی مانند؛طراحی و ساخت شناور،تعداد و موقعیت طراحی مناطق با میزان دسترسی کم،سرعت عملیاتی شناور،مناطقی که شناور در آن تردد دارد،برنامه های مراقبتی از بدنه شناور،شرایط و بکارگیری رنگ در حوضچه خشک و پاکسازی رنگ از روی بدنه شناور بستگی دارد.
